Soma Faciası ve Deprem Üzerine Bir Değerlendirme
Soma da yaşadığımız büyük üzüntünün acıları henüz cok taze. Yaşanan olay ile ortaya çıkan trajediler toplumumuzu derinden etkiledi. Hele bir kaç hikaye varki insanlarimizda hiçbir zaman unutmayacaklari bir hafıza yaratilmasina neden oldu. Birincisi, “çizmeleri mi cikarayayim mi sedye kirlenmesin” diyen üzeri kirli içi pırıl pırıl vatandasimiz hikayesi. Ki biz bu temiz insanimiza sedyeden daha kıymetli olduğunu öğretememisiz. O ruh hali ile bile sedyeyi düşündürmuşuz. Ikincisi, ölümden dönmüş yeryüzüne yeni çıkmış vatandaşımızına sorulan “bir daha madene girmeyi düşünüyor musunuz?” sorusuna verdiği cevap. Gitmeyip de ne yapayım, Kredi borcum var çocuk okutuyorum, Başka yapacak birşeyim yok demesi. Çaresizlik, çaresiz bırakılmışlik. Sermayenin emek üzerindeki baskısı. Bir başka deyişle; yerin üstüne gökdelenler yaptırmak için yerin altına üç kuruş için gönderilenlerin hikayesi. Bu facia ile denetimlerin nasıl yapıldığını, sermayenin kamu üzerindeki etkisini, işverenin işçi üzerindeki baskısını ve daha birçok detayı yakından gördük. Sorumlu kamu çalışanı veya şirket yöneticisi de bu güne kadar hiç görmedik. Inşallah bundan sonra görürüz. Ama iddia ediyorum biz bu faciadan ders almayacağız. Daha öncekilerden almadigimiz gibi. Dün yaşanan depremde bunu tekrar görmüş olduk. Neden mi? 99 da yaşadığımız ve yaklaşık 25 bin insanimizi kaybettigimiz marmara depreminden bu yana bilim adamlarimizin bas bas “bu ülke deprem ülkesidir. Istanbul da 7′nin üzerinde olacak bir depremin yıkıcı etkisiyle yaklaşık 1 milyon insanimiz ölebilir” demelerine rağmen dün gördük ki ne bireysel olarak, ne toplumsal olarak ne de kamusal olarak depreme hazır değilmisiz. Yıkıcı etkisi olmayan, yerleşim yerinden uzak ve ülkemiz için büyük sayılmayacak bir deprem de bile gördük ki insanlarimiz kaos icerisinde. Ne yapacaklarini bilmez bir durumdalar.
Sonuç:
Önlem almamız, eğitim vermemiz, denetim mekanizmasıni daha işlevsel çalıştırmamiz ve birçok detayı tekrar değerlendirmemiz gerekiyor. Aksi taktirde çok daha büyük, daha üzücü, etkileri cok daha derin bir felaket bizi bekliyor.
